Στο δικό μου μυαλό, τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία του Αγίου Πέτρου τον χειμώνα είναι η ερημιά στους κεντρικούς δρόμους, η θέα του χιονισμένου Πάρνωνα και οι ομίχλες που στέκονται στις εσοχές του βουνού. Το σκηνικό είναι άκρως ατμοσφαιρικό για έναν επισκέπτη ενώ για τους ντόπιους τα πράγματα είναι πιο δύσκολα ίσως και πληκτικά. Παρά τους λίγους κατοίκους που πλέον παραμένουν καθόλη τη διάρκεια του χρόνου στο χωριό δεν υπάρχει μέρα που δεν θα βρεις να ψωνίσεις τα απαραίτητα, να πιείς ένα καφέ και να φας κάτι. Αυτό είναι ένα μεγάλο ατού και δίνει στο χωριό μια ζωντάνια παρά την γενικότερη εγκατάλειψη που αποπνέουν τα κλειστά σπίτια.
Φέτος τα Χριστούγεννα μας περίμενε μια έκπληξη. Η κακοκαιρία χτύπησε για τα καλά την Πελοπόννησο και έτσι στις 23/12 που φτάσαμε το χωριό ήταν κάτασπρο. Το χιόνι πάνω από τον αστράγαλο, οι δρόμοι κλειστοί. Τις επόμενες μέρες η θερμοκρασία ανέβηκε, ο ήλιος πανταχού παρόν, ρυάκια από το χιόνι που έλιωνε, πάγοι να κρέμονται από τις σκεπές και μια τέλεια ευκαιρία να βγάλουμε φωτογραφίες. Άλλη 1 φορά έχω πετύχει τόσο χιόνι στο χωριό, τον Φλεβάρη του 2003 νομίζω. Τότε τα πράγματα ήταν πιο σκληρά αφού χιόνιζε με μικρές παύσεις για έναν μήνα.
Παρακάτω μερικές φωτογραφίες από μένα και τον Γ.Σ.
