Ασφάλτινη διαδρομή 2 (Άστρος)

Η δρόμος Αγίου Πέτρου-'Αστρους αποτελεί τον 2ο σημαντικότερο της περιοχής μετά από αυτόν που συνδέει τον Άγιο Πέτρο με την Τρίπολη. Επί της ουσίας αποτελεί κομμάτι της ορεινής διαδρομής Τρίπολη-Άγιος Πέτρος-Άστρος. Μας ενδιαφέρει για 3 λόγους. 1. Όταν θέλουμε να έρθουμε στο χωριό από Άργος-Άστρος (πχ όταν έχει πολλά χιόνια). 2. Όταν θέλουμε να πάμε για μπάνιο. 3. όταν θέλουμε να επισκεφτούμε τα χωριά του ανατολικού Πάρνωνα και της Τσακωνιάς. Η απόσταση Αγίου-Άστρους είναι 37 χλμ και έχει αρκετά ενδιαφέροντα σημεία.

Το κεδρόδασος και η Μαλεβή

Φεύγουμε από την πλατεία με κατεύθυνση νότια περνώντας από το ξενοδοχείο και εν συνεχεία από την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου κατευθυνόμενοι προς τη Μαλεβή. Στα πρώτα 4 περίπου χλμ κινούμαστε πάνω στη κατάφυτη από καστανιές, καρυδιές και πλατάνια πλαγιά. Περνάμε από τη γέφυρα του Τάνου κάτω από την οποία περνάει και το ομώνυμο ποτάμι, το οποίο του καλοκαιρινούς μήνες μετατρέπεται σε ρυάκι δυστυχώς. Στα 4 χλμ συναντούμε την διασταύρωση με τον ασφάλτινο δρόμο που οδηγεί στην καρδιά του Πάρνωνα (και στο καταφύγιο, βλέπε ασφάλτινη διαδρομή 1).

Ανεβαίνοντας προς Άγιο Πέτρο ενώ ο ήλιος χάνεται

Στη συνέχεια το τοπίο γίνεται πιο βραχώδες. Στα αριστερά μας παρατηρούμε το χωριό αμφιθεατρικά γατζωμένο με τα 5 "πόδια" του και στα δεξία περνάμε από το ξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου με τη πηγή, το πλατάνι και τα τραπεζάκια του. Παίρνοντας κατεύθυνση ανατολική βλέπουμε πιο μακριά τα Καστριτοχώριο ενώ η βλάστηση αποτελείται κατά κύριο λόγο από κωνικούς κέδρους. Το τοπίο, μπαίνοντας στην περιοχή Ξηροκάμπι, όπου παλιά οι Αγιοπετρίτες είχαν τα ζώα τους, τα μποστάνια τους και τα καμίνια τους είναι πολύ ενδιαφέρον. Εν πολλοίς ξερακιανό, με την χαράδρα του Τάνου να το κόβει στα δύο και την πληθώρα των παράξενων κέδρων ολόγυρα.Το ειρωνικό στοιχείο είναι ότι η διαδρομή που εβδομαδιαία τη χρησιμοποιούν τόσα πούλμαν για τη Μαλεβή είναι γεμάτη μπαλώματα και τρύπες οπότε προσοχή. Περνάμε τη Μαλεβή και το τοπίο γίνεται ακόμα πιο παράξενο. Βρισκόμαστε σε ένα οροπέδιο στα 600-700 μέτρα και μπροστά μας έχουμε τις βορειο-ανατολικές απολήξεις του Πάρνωνα (αν έχει βοριάδες βλέπουμε τον Αργολικό) και δεξιά μας τις ελατοσκέπαστες πλαγιές του Πάρνωνα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο κωνικός λόφος που διακρίνεται στον οποίο υπάρχουν ακόμα ερείπια του κάστρου της Ωριάς. Το 2002 είχαμε ανέβει ως εκεί αφήνοντας το αυτοκίνητο σε έναν χωματόδρομο που έφτανε κοντά. Σηματοδοτημένο μονοπάτι δεν υπήρχε και έτσι η ανάβαση ήταν σχετικά δύσκολη αλλά το αποτέλεσμα μας ικανοποίησε δεόντως. Ο δρόμος που διατρέχει το ξηροκάμπι είναι καλοσχεδιασμένος, με ωραία άσφαλτο, δυστυχώς χωρίς διαγραμμίσεις και σε ωθεί σε γρήγορη οδήγηση. Γύρω στα 2-3 χλμ. μετά τη Μαλεβή, πριν τον οικισμό Αντιζναίϊκα θα δείτε διασταύρωση στα δεξιά με χωμάτινο δρόμο που οδηγεί στο Δάσος Σίταινας και για τους πιο τολμηρούς στο οροπέδιο του Πάρνωνα και τον Προφήτη Ηλία. Να σημειώσουμε πως το Ξηροκάμπι ακόμα και πριν 10-15 χρόνια ήταν πολύ πιο ξερό αφού ακόμα υπήρχαν στην περιοχή περισσότερες κατσίκιες και πρόβατα. Τώρα πλέον μοιάζει με δάσος περισσότερο. Τέλος να σημειώσουμε ότι η διαδρομή είναι πιο όμορφη κατα τους μήνες Απρίλιο-Μάιο-Ιούνιο όταν η περιοχή είναι καταπράσινη και γεμάτη λουλούδια.

Ο Αγιάννης και η Ορεινή Μελιγού http://www.arcadiaspot.gr

Ο Αγιάννης από μακριά

Πλησιάζοντας προς τον Αγιάννη και έχοντας διανύσει περί τα 15 χλμ η βλάστηση μειώνεται και οδηγούμε και πάλι στο πλάι μιας χαράδρας ενώ βλέπουμε και την διασταυρωση προς το χωριό Στόλος. Ο Αγιάννης ανατπύχθηκε εκ νέου τα τελευταία χρόνια. Ίσως έπαιξε ρόλο η μικρή απόσταση από το Άστρος, ίσως η ύπαρξη δραστήριων ανθρώπων εκεί. Στα 750 μέτρα ο Αγιάννης είναι χωριό με ενδιαφέρουσα ιστορία την οποία μπορεί κάποιος να διαβάσει εδώ ( http://www.arcadians.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=242:p-&catid=89 ). Αυτό που παρατηρεί κάποιος σήμερα περνώντας από τον κεντρικό δρόμο είναι τα πολλά νέα κτίσματα, κάποια από τα οποία ταιριάζουν περισσότερο σε κάποια γειτονιά της Αθήνας και όχι σε ένα ορεινό χωριό του Πάρνωνα, τις ταβέρνες και τους πέτρινους ξενώνες. Η γνώμη μου δεν ήταν και η καλύτερη για την αρχιτεκτονική του Αγιάννη μέχρι που φέτος κατέβηκα και έκανα βόλτα εκτός του κεντρικού δρόμου. Εκεί βλέπεις πολλά πέτρινα σπίτια, αρκετά από τα οποία συντηρημένα και αναπαλαιωμένα, ωραία κηπάκια, μια πολυ περιποιημένη πλατεία με καφενεία, και αμηλά στο χωριό της πηγές του Προδρόμου με το εκπληκτικό μοναστήρι και τα παγωμένα νερά (Αύγουστο μήνα). Επίσης να σημειωθεί ότι στο χωριό εδρεύουν δύο μικρά τυροκομεία, των οποίων τα καταστήματα θα βρείτε στον κεντρικό δρόμο δίπλα δίπλα μαζί με τις ταβέρνες τους (Φούντας και Καραματζάνης, τα τυριά τους τα βρίσκουμε και στον Άγιο Πέτρο). Υπέροχα τυριά. Η ταβέρνα του Φούντα μας άφησε και πολύ καλές εντυπώσεις. Μέσα στο χωριό υπάρχουν και ξύλινες πινακίδες που οδηγούν στους καταρράκτες της Λεπίδας (αυτή η διαδρομή άλλη φορά).

Η διασταύρωση στου Κοπανίτσα

Συνεχίζοντας, χάνουμε υψόμετρο και συναντούμε την εγκατελειμμένη Ορεινή Μελιγού. Αν κάνετε τον κόπο και βγείτε από τον κεντρικό θα δείτε μπόλικα πέτρινα σπίτια. Ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος έχει τοποθετήσει και όμορφες ξύλινες πινακίδες που μας πληροφορούν για την ύπαρξη καφενείου στο χωριό (μέσα στη βιασύνη μου δεν το πρόσεξα). Μετά την Ορεινή Μελιγού συναντούμε την διασταύρωση προς Χάραδρο, Πλάτανο, Σίταινα, Καστάνιτσα αλλά εμείς συνεχίζουμε δεξιά και περνάμε την Ταβέρνα του Κοπανίτσα με την φοβερή θέα. Πλέον βλέπουμε θάλασσα, κάνουν την εμφάνιση τους οι ελιές και ο δρόμος στενεύει. Το τελευταίο αυτό κομμάτι με φόντο Άστρος και Παράλιο Άστρος είναι το πιο κουραστικό με μπόλικες τυφλές στροφές και εν συνεχεία "κοδέλες" (στροφές 180 μοιρών δηλαδή). Ειδικά αν είναι καλοκαίρι, η φημισμένη ζέστη του Άστρους ήδη σε χτυπάει. Τα συγκεκριμένα χιλιόμετρα, στις αρχές της δεκεατίας του 80 είχαν χρησιμοποιηθεί σαν ειδική διαδρομή για το Ράλλυ Ακρόπολις. Αφού ξεπεράσουμε και αυτή τη δυσκολία (ο εμετός πήγαινε σύννεφο παλαιότερα) βγαίνουμε στον ελαιώνα του Άστρους, περνάμε το εγκατελειμμένο εργοστάσιο Αιγαίον και σε λίγο βρισκόμαστε μέσα στο Άστρος.

Η διαδρομή είναι 37 χλμ και διαρκεί χωρίς στάσεις με νορμάλ οδήγηση 45-50 λεπτά.

Άλλα 10 χλμ στροφιλίκι

Kάτι αλλάζει στον Άγιο Πέτρο..

(Δύο χρόνια μετά την τελευταία ανάρτηση το Blog επιστρέφει ανανεώνοντας το περιεχόμενο του..)

Τον τελευταίο καιρό όποιος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο χωριό, έστω απο μακριά, θα συνειδητοποιήσει μερικές θετικές αλλαγές. Αλλαγές όχι στην φυσιογνωμία του χωριού. Αυτή φαίνεται σταθερή εδώ και αρκετά χρόνια. Έργα δεν γίνονται, ούτε εμφανείς τουριστικές επενδύσεις. Κάποιες μάλιστα σημαντικές για το χωριό έχουν σταματήσει τη λειτουργία τους εδώ και αρκετό καιρό όπως το Fleur horses με τα άλογα και τα ξύλινα σπιτάκια που ετοιμάζονταν ή το βενζινάδικο που αποτελούσε μεγάλη ευκολία για επισκέπτες και μη. Οι αλλαγές αφορούν τον τομέα της προβολής και του τρόπου που το χωριό φαίνεται προς τα έξω.

Προσωπικά μου προκάλεσε έκπληξη η ταυτόχρονη δημιουργία ιδιαίτερα ενεργής σελίδας στο facebook ( https://www.facebook.com/pages/Άγιος-Πέτρος-Κυνουρίας/255514361239140 ) και της ανάπτυξης επιτέλους μιας πλήρους ιστοσελίδας με επίκεντρο το χωριό ( http://www.agiospetros.gr ). Εδώ και χρόνια έβλεπες χωριά της περιοχής, πιο έρημα, με ελάχιστους επισκέπτες (τότε) να κάνουν τα αναγκαία βήματα και να μπαίνουν δυναμικά στο διαδίκτυο και τον Άγιο Πέτρο να στηρίζει την προβολή του σε site γενικού ενδιαφέροντος τα οποία κατα γενική ομολογία ξεσκίζονται στο να αντιγράφουν αναφορές 20ετίας για την περιοχή. Μακάρι ο άνθρωπος που ξεκίνησε την ιστοσελίδα και όσοι συμμετέχουν στη σελίδα στο fb να συνεχίσουν την καλή δουλειά. Παράλληλα εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι το φετινό καλοκαίρι νέα γεγονότα έλαβαν χώρα στο χωριό. Από τη μία ο αγώνας υπεραπόστασης Κρόνιον Πέρασμα με αφετηρία και τερματισμό την πλατεία του χωριού (http://www.kronionperasma.com ) ο οποίος προγραμματίστηκε και για του χρόνου και από την άλλη η εκδήλωση αστροπαρατήρησης στις 21 Αυγούστου στη πλάτεια δίνουν την εντύπωση ότι κάτι αλλάζει. Σε συνδυασμό φυσικά με τα Τάνεια που για κάποια χρόνια είχαν σταματήσει (αν δεν κάνω λάθος) ως πολυήμερες εκδηλώσεις και την εμφάνιση της Μαρίας Μούγιου στην εκομπή Επιμένουμε Ελλάδα δώθηκε μια άλλη εικόνα για φέτος.

Αυτή η αλλαγή δεν ξέρω αν οφείλεται σε αλλαγή της σύνθεσης των αρμόδιων συλλόγων ή σε κάτι άλλο που δεν γνωρίζω πάντως είναι απαραίτητη και πρέπει να συνεχιστεί αν το χωριό θέλει να συνεχίσει να αποτελεί πόλο έλξης τόσο για νέους επιισκέπτες όσο και για όσους έχουν σπίτι στο χωριό. Η νοοτροπία που επικρατούσε όλα αυτά τα χρόνια φαινόταν να λέει ότι όσοι έρχονται θα ξανάρθουν γιατί υπάρχει η Μαλεβή. Αυτη η νοοτροπία αφορούσε τον εσωτερικό τουρισμό της Ελλάδας όπως εκφραζόταν την δεκαετία του 70' και όχι σήμερα.  Αυτή η νοοτροπία καθησύχασε πολλούς από τους καταστηματάρχες του χωριού που έβλεπαν τα πούλμαν να έρχονται, να καταβάλουν τον οβολό τους και να φεύγουν χωρίς οι ίδιοι να προσπαθούν ιδιαίτερα. Αυτό κατά τη γνώμη μου άφησε τον Άγιο Πέτρο σχετικά πίσω σε σχέση με άλλα χωριά του Πάρνωνα που από το τίποτα έγιναν πόλος έλξης και έφτιαξαν χωριά στολίδια. Με όλο αυτό το κείμενο δεν θέλω να κράξω αλλά να επιστήσω την προσοχή σε όσους διαβάσουν αυτό το κείμενο. Το χωριό χρειάζεται νέα πράγματα,  διαφορετικά. Σε άλλα χωριά έχουν τις γιορτές καστάνων και κερασιών που συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου, βάζουν τον ντόποιο πληθυσμό σε κίνηση (ώστε να παρουσιάσει κάτι όμορφο), προσελκύουν την προσοχή των ΜΜΕ και δημιουργούν γεγονότα ώστε οι "Αθηναίοι" να επισκεφτούν για άλλο ένα τριήμερο το χωριό. Στον Άγιο Πέτρο μέχρι τώρα δεν υπήρχε ούτε ένα αυθεντικό πανηγύρι παρότι μια χαρά ευκαιρίες υπάρχουν για τέτοια (μπόλικα ξωκκλήσια). Τα 2 γλέντια στην πλατεία δεν είναι πανηγύρια αφού στην ουσία αφορούν τις ταβέρνες. Ελπίζω η αρχή να έγινε, άνθρωποι με όρεξη και ιδέες να κινητοποιηθούν και να δούμε το επόμενο διάστημα και άλλου είδους εκδηλώσεις. Τόσο ψυχαγωγικές, όσο και πολιτιστικές (πχ εκδηλώσεις για την ιστορία του χωριού).